bugün itibariyle, hiç hesapta yokken, mezuniyet konuşulurken ev arkadaşımın okulunun uzadığını öğrendik. evde şok etkisi yarattı. ayrıca kimse bana "okul sonrası ne yapacağım stresinin" okul bitmeden başlayacağından bahsetmemişti. şu an için yolunda giden pek bir şey yok yani. "mutluluktan ölmek" diye bir söz varken mutsuzluğa uyarlanmış versiyonu neden yok acaba? (şu anki halimi ancak o tanımlar) ya da her şey bu kadar ters gitmek zorunda mı gerçekten? rahat rahat, zihnimi meşgul eden bir şey olmadan dondurmamı alıp film izlemek istiyorum evet tek istediğim bu. aslında tek bu değil sadece kendimi kandırıyorum o kadar. fazla hayal kuruyorum dahası o hayallere gerçekmiş gibi bağlanıyorum olmayınca da hadi sar başa...
