mail trafiği sırasında gözüm takılınca şöyle bir mail atmama vesile olan kanal.
subject: wataşiva kendi!
akıllı tv bi görüntü veriyodu. dünyada bu hareketi yapabilen tek insan yazıyor altta. yaşlı bi amca... görüntü üzerine bi başka amca japonca konuşuyor. "olayı anlatıyor heralde" diyorum ve ekliyorum allahtan alt yazı var. hala anlayamadığımı görünce alt yazıların da çince olduğunu farkedip irkiliyorum. elimi tedirgin bir biçimde cebime atıp cüzdanımı çıkarıyorum. karşı komşularım çarpıyor gözüme. rus kadınlara komşuyum, televizyonda japonca konuşuluyor ve alt yazılar çince. ellerim bir yandan titrerken bir yandan cüzdanımı açıyorum. tam o sırada telefon çalıyor. diego... "efendim" diyorum ümitsiz ve ürkekçe. "havyocoin badi!" diyince suratına kapıyorum. ilgim yeniden cüzdanımda. parmağımı ön cebine sokmamla bir sıcaklık, bir huzur hissediyorum kalbimde. evet... orada... kimliğim... türküm ben. burası da türkiye olmalı. bir sigara yakıp durumdan emin olayım diyorum. djarumumu zippomla yakarken çıkan dumanın milliyetini sorguluyorum. gözüm tekrar tvye kayıyor. ohh çekiyorum. neyse ki akıllı tv... "akıllı tv kızılderili dilinde kablosuz ağ arayan yaşlı boğa demek değilse türkçe en azından" diyorum. japon amca susuyor, çince altyazılar kayboluyor ve dünyada kimsenin yapamadığını yapıyor amca. amuda kalkıyor. ayaklarını duvara dayıyor ama bunu yaparken... diyorum "bunu ben de yaparım hem de duvara dayanmadan". daha sonra tek elini kaldırıyor. "e bu da kolay ki" diyorum. sonra birden avucunun içinde elma tutarcasına bir hareketle o beş parmağının üzerinde kala kalıyor. daha sonra tek tek parmaklarını çekiyor ve en sonunda amca sadece işaret parmağının ucunda duruyor. "wataşiva kendi!" diyorum. wataşiva kendi....
