en temizini yaptım. uzun zamandır hazırlık yapmıştım. zira ülkenin hal ve şeraiti zaten kötüydü, ya iç savaş çıkacaktı ya da komşu ülkelerden biriyle bir savaşa girilecekti. zaten bir sınır kentinde yaşıyorum, yunanistan ile aramızda 3 mil genişliğinde bir su yolu var. çok paranoyaksın diye devamlı bana söylenen karım şimdi sus pus durumda ve şükrediyor. şimdilik bizim açımızdan herşey yolunda.
gıda sıkıntımız yok. sığınağımız oldukça güvenli, dışarıdan içeriye herhangi birşey'in girmesi için atom bombası patlatması gerekli. babadan kalma bir çifte kırma av tüfeğim, sürüyle boş fişeğim ve barutum var. dışarıdan içeriye çok ses de girmediği için tam olarak nelerin döndüğünü bilemiyorum.
olay patlak verir vermez hemen sığınağımıza indiğimden aslında tam olarak neler döndüğünü de anlayamadım. kaç komşum delirdi, kaç kişi bu mahlukatların öğle öğünü oldu şimdilik bilemiyorum. şu anda çok güvendeyiz ancak bir süre sonra insanın içini kemiren meraktan dolayı dışarıya çıkmaktan korkuyorum. en azından 2-3 ay hiç dışarı çıkmasak herhangi bir sorunumuz olmayacak. ancak dedim ya merak kediyi öldürür. şu an için tek sıkıntım eşimin 4 aylık hamile olması...
