adını bazı güzel şeyleri borçlu olduğumuz douglas adams'ın koyduğu, bazı kendini bilmezlerin roger waters'ın final cut'ı ile eş değer tutmaya çalıştıkları, david gilmour'un fersah fersah uzaktan olsa bile etkisini duyabileceğini bir pink floyd albümüdür.
misal, wearing the inside out'da richard wright ağabeyimiz piyonosunu konuşturur, her ne kadar öyle olmasa da bana göre gayet erotik sesler çıkar ortaya, rahatlatabilir parçadır. lost for words da gayet hoş bir şarkıdır, bilhassa david gilmour'un yepisyeni albümündeki * çoğu şarkıya benzer. what do you want from me de sevgilisine layık olamadığını düşünen ve bunu artık paranoya yapmış bir adamın sevgilisinden hiçbir şey yokken "lan, cidden diyorum, ne istiyosun benden?" demesini duyar gibi oluruz.
geneli david gilmour'un on an island ile benzer olan, ve yine geneli harikulade olan supreme bir albümdür.
