pencereden aşağı bakıyorum,sokaklar "öğğğrhhh" sesleriyle inliyor,zombiler her tarafta. yıllardır bu anı bekliyorum. hemen çelik kasamın yanına gidiyor ve açıyorum,içinde 2 adet colt python 357 magnum ve bolca mermi var. bir silahşor edasıyla birini belime takıyor,birini elime alıyorum. öncelikle yiyecek stoklamam,sonra plan yapmam gerek diye düşünüyorum. oturduğum daire 2. katta,apartmanın altı market olduğu için ihtiyaçlarımı oradan karşılayabilirim. apartman sessiz,çıt yok. aşağı iniyorum. 2 zombi görüyorum boş sokakta bana çok yaklaşmış olan ,önce biraz daha yakındakinin kafasına nişan alıyorum,ilk atışta ıskalıyorum,zombilerin yavaş olması işimi kolaylaştırıyor. tekrar nişan alıyorum,bu sefer omzuna saplanıyor,sonra zombinin omuzu düşmesine rağmen gelmeye devam ediyor,3-ıska,4-oska,ve nihayet 5.atışta tekrar öldürüyorum. sonra uzaktakini 2 atışta hallediyorum. marketin içine bakıyorum,kimse yok. içeri giriyor poşetlere salam,yumurta,yoğurt,süt vb. gıdaları dolduruyorum. sonra daireme dönüyorum,5-6 kez gidiş dönüş yaptıktan sonra kapıları kilitleyip koltuğa uzanıyorum . telefon hatları çalışmıyor. perdeleri kapatıyorum. elektrikerlin hâla var olması büyük bir şans,telefonlar çalışmıyor ama internet çalışıyor. bu nasıl mümkün olabilir? neyse,şu an umurumda değil. facebook'a giriyorum,bu biraz onur kırıcı ve aptalca,ama bazı arkadaşlarım 7/24 oradalar,eğer yaşıyorlarsa,yine oradadırlar. bir etkinlik davetim var "zombi salgınından kurtulanlar toplanıyor" etkinliğin yapıldığı şehir,buraya yaklaşık 300 kilometre uzaklıkta,adresi bir kağıda,ayrıca avucuma yazıyorum,yeteceğini düşündüğüm kadar yiyecek alıyor ve 1970 model dodge charger'ıma binmek üzere evin kapısını açıyor ve merdivenlere ilk adımımı atıyorum...
