tek kelimeyle gerçeği anlatan dizi. izlerken o anda bu durumda binlerce kadının olduğunu bilmek acı. Aslında daha da acı olan, gazetecinin programını izleyen, duygulanan, ağlayan ama sonra dönüp arkasını giden seyircilerden farkımızın olmayışı. Dışarıda bir eva, bir pınar veya bir felicia var; biz görmesek de, kozamızdan çıkıp gerçeklerle yüzleşemesek de. Peki ya kötüler? Bir yaman, bir nur ya da bir atıl yok mu içimizde? Biz farketmesek de belki otobüste yol veren adam bir kadının hayatını söndürecek inince, kim bilir? Elimizden hiç bir şey gelemez; bir tek dua etmek gelebilir, değil mi?
