liberal denen adam bana hep anaşist'in kötü holivud versiyonu gibi geliyor. sıralamadan yerleri bir kenara bırakırsak, marxizmdi, reel sosyalizmdi bu tip şeylerin eleştirisinde liberalleri genellikle müsamere işi bir anarşist taklidi yaparken görüyorsun. böyle herif kıyım'ın, yıkım'ın, kan'ın, ölüm'ün merkezinde yaşıyor, duvar'dan, dikenli tellerden, uzak bir geçmişten, bir şiddet ve insanlık dışı durum estetizasyonundan falan bahsediyor, duvarlar, muvarlar diye ilhan irem'i veriyor dünyaya. salıyor çalıştığı gökdelenin duvarlarından gökkubbeye yavan liriği, ersatz duyarlıyı, veriyor en sol söylemi, sikertiyor ortamı. 5 yaşındaki büşra'nın istiklal marşı okurken ruhümücerret derken ki şahlanmış o varımsız öfkesinin, coşkusunun bir paralelini duygusal alanda teknik ve artistik patinajda puanlamadan sorumlu olduğunu varsaydığı jüriye verirken, akil ve rasyonelle harmanlarken görüyon. jüri kendisi, patinajcı kendisi, seyirciler kendi koltuklarında oturuyor. hala swan song'unda. vay ya diyon, hitler'in himmler hakkında dediği gibi: bu dediklerine hakatten inanıyorsa olay bitmiştir hacı. yani dört yanın eleştirdiğin şey ile çevirili iken, aklına duvar dendiğinde uzakta bir ülke, yıkım dediğinde bir stil, bir duruş, bir yıkım biçiminden başkası gelmiyorsa, gelemiyorsa, gelemeyecekse bitmişsin. hani hep şu varsayılıyor sanırım, yıkım, sikim her ne haltsa onun bir rengi vardır. bir dokusu, bir stili vardır. o dokuyu, o hissi alamıyorsan, sana normal geliyorsa süreçtir, mekanizmadır, işleyiştir, onu alıyorsan yıkımdır, insanlık dışısıdır, yürek yakasıdır. aslında o açıdan anarşistle farkı bütün bu müsamereliği açıklıyor. anarşist reel sosyalizm deneyi denen şeyin olmasını istediği halde olamayacağını bildiği için üzülüyor, diğeri ise olamayacağını düşündüğünden deney meney gerek yoktu, bu bizim normalleştirdiğimiz yıkım iyiydi'den sapıldı diye feveran ediyor. bütün o ferhat güzel oyunculuğu, saç baş yolduran o adult contemporary rock duygusallığı onunla alakalı. yaşamamış, yaşanmasını da ummuyor. başarılı devrim olsa, hani olmaz a oldu diyelim, hırsından duvarları yumruklayacak adamların duygu sağanağı ile de yaşaman gerekiyor. anarşist'in o anlamda hemen bunlarla savaşmaya başlaması lazım. bir olağan okazyon olmak dışında bir hüneri, diyesi olmayan, dediği diyeceği çoktan elenmiş adam'ın vodvilini izlemek zorunda kalmayız en azından.
