kısa ve öz anlatımla başlarda karma ekonomi modeli ile hür teşebbüse öncülük etmek ve kendi kendine yetmektir. öyle veya böyle kendi çapında başarılı olmuş ve miadanı tamamlamıştır.
turgut özal la birlikte artık süreç geri dönülemez bir şekilde değişmiş, türkiye dünya ekonomisine bağlanmış, bunun sonucunda da halkın tüketim düzeyi artmış ve artık hayat tarzı olarak benimsemiştir. elbette böylesi bir bağımlılığın sadece sefada değil, cefa da da getirisi götürüsü olacaktır.
işte, kendini kullanılmış bir meta gibi kenara atılmış hisseden kemalistlerin asıl sıkıntılarının kaynağı buradadır. bu noktadan sonra türkiye için bir kalkınma modeli geliştiremediklerinden kof bir şekilde her şeye, herkese çatar. genelkurmay ı darbe yapmaya çağırır, umduğunu bulamaz. halkla desen çoktan gemileri yakmış olduğundan ufaldıkça radikalleşir, radikalleştikçe köşelerine çekilir.
işte bu noktada abd, ak parti, cemaat devreye girer ve öncülüğü eline alır. evet, yeni modelimiz taklitçilik tir. adına aldanıp basite alınacak bir model değildir. batının, uzakdoğunun ülkelerinin tamamına yakınının uygulayıp başarılı olduğu modeldir. türkiye nin de başarılı olmaması için hiç bir neden yoktur. her başarının arkasında birilerini taklit etmek olduğu tarihsel bir gerçektir. herkes ayrı ayrı amerikayı keşfedecek diye bir kural yoktur.
oldukça uzun süredir kemalistlerin tek sermayesi eleştiridir. eleştiri, eleştiri nereye kadar? kendini ve daha önemlisi toplumu inandıracak modelin yoksa eğer o genelkurmay bile size eskisi kadar yüz vermez. asker sizden daha fazla kemalisttir ama sizin kadar da ahmak değil.
