bodrum ne kadar anlatılsa da hep anlatılmamış eksik bir şey kalır bodrumla ilgili.
bodrumu sevmemek gibi bir lüksünüz yoktur ya aşktır aranızda ki, ya da sizi reddetmiştir bodrum. adam seçer, öyle tipe güzelliğe bakmaz ruha bakar içindeki sürgünlerini, yaşanmışlıklarını, tarihini, manzaralarını, insanını görmeni bekler. gönül gözünün açık olması gerek bodrumu sevebilmek için.
yazları gelip sürüler halinde çarşıda gezmek değildir bodrum, beachlerinde, finkte, vittoriada, kübada, mavide, sabahlara kadar çiftleşmek için hatun ya da kendini düzdürmek için eş aramak değildir bodrum, bazen meyhaneler sokağında rakı balık yapmak, bir pazar sabahı bitez de sahilde kahvaltı yapmak ya da sahil kenarın bira içip denizi izlemek de değildir bodrum.
dedim ya, başka bir şey bu anlatmaya kalktığında anlatacak bir şey bulamamak bodrum belkide, seni cezbeden i seni çekenin ne olduğunu bilememek bodrum. apansız yağan yağmurda çıkan fırtına da ıslanmak belki de, oturup teras da beyaz peynirin yanında ki rakını yudumlarken bodrum kalesini, içmeleri, kara adayı izlemek belkide.. terasta ki beton saksıda çiçek yerine, rakının yanına karpuz yetiştirmek gibi bir şey bodrum bir o kadar anlamsız, bir o kadar tutkulu..
bodruma ikibinaltıda günü birlik geldiğim bir sonbahar günüdür beni buraya bağlayan ve gitmeme kararı aldıran tüm güzelliklerini seviyorum bu şehrin.
ne kadar acı çektiysek,
o kadar bağlandık.
bu şehre...
