tabii'nin tabi olarak yazılmış olmasına takıldığım bir çalışma. yazar böyle bir yanlışa nasıl düştü bilemiyorum ama imla konusunda kimi hatalar çarptı gözüme. şöyle ki bazı cümleler deliler gibi nokta isterken virgülle devam etmiş mesela. yahut hiçbir noktalama işareti olmadan son sürat devam edilmiş anlatmaya. bunlara biraz daha özen gösterilirse çok daha başarılı bir çalışma olabilir.
konunun işleniş şeklini sevdim. kimi konular klişedir ama işlenişiyle okutur kendini. bu da öyle olmuş işte. tipik bir gizemli kız, çaresiz aşık hikayesi. ama şarkılar ve kimi sıkı cümleler bir solukta okutuyor bu hikayeyi.
fakat dikkatimi çeken bir şey var ki beni bu yazıda bir miktar rahatsız etti. yazının başından neredeyse ortasına kadar çok sıradan ve özensiz bir dil kullanılmış. aceleyle yazılmış havası veriyor okuyana. sonlara doğru ise edebi bir hava geliyor, kalite artıyor. başta umutsuzluğa kapıldım okurken, sonlara doğru cümlelerin tadına doyamaz oldum. yazıların sonlarında okuyucuyu kitlemek güzel bir şey tabii ama baştaki cümlelerle sondaki cümleler arasında sıra dağlar kadar fark var resmen. sanki mbaran yazarken açılmış, yazdıkça coşmuş gibi. keşke başta da aynı kıvamı yakalamış olsaydı diye düşünmedim değil.
özetle, orta kısma kadar sıkıntıları olan sonra kendini toplayıp şaha kalkan bir yazı olmuş.
sondaki mesaj ise nefis. sırf onun hatrına dahi sevilir bu yazı.
