bir miktar abartmış olan annedir. geçenlerde kolu kırılmış olan bir arkadaşımı evinde ziyaret ettim. daha doğrusu üç dört yakın arkadaş beraber gittik. sağolsun annesi ikramda bulundu, sonra da birer kahve yapıp karşımıza geçti, oturdu. biz de arkadaşımıza sormaya başladık nasıl oldu diye. çocuk fazlaca konuşmadan özetle anlatırken birden lafı annesi aldı:
- çok kötü kırıkmış çok, doktor söyledi. herkesin kolu kırılmazmış böyle, az görülürmüş.
+ öyle mi? ilginç, ama parçalı kırık değilmiş en azından.
- aa olur mu oğlum parçalı kırık, hüseyin oğlum söylesene parçalı diye. doktor çok ilgilendi. zor bir kırık dedi.
+ bir aya toparlanır, sonra fizik tedavi falan iyi olur inşallah.
- aa bir ay ne ki oğlum, doktor üç aydan önce iyileşmez dedi, herkeste yok çünkü bu kırıktan çok nadir görülürmüş bu.
+ annemin de kırılmıştı ama çabuk düzeldi.
- aynı kırık değildir yavrum yanlış biliyosun sen, aynı kırık olsa dayanamaz annen! zaten herkeste olmuyormuş böyle kırık, az görülüyormuş.
ya tamam teyze senin oğlun kırıktan ölsün, amma meraklıymışsın hastalığa! kırığı çıkığı övenini de gördüm ya pes diyorum!
