subay olmak isterdim hep. 12 aylığına oldum da... aslında her zaman askerliği sevdim... disiplin, üniforma, sözünü dinleyen insanlar... ama insanların ölebileceğini hiç düşünenemiştim. ilk ölümü anneannemde görmüştüm ben. sanki birazdan kalkıp eve gideceğiz, bana para verecek ve ben o parayı atari salonunda çarçur edeceğim gibi düşünüyordum. ölüm bu kadar uzaktı bana. askerdeyken de hep öyle düşünüyordum. hiçbirimize hiçbir şey olmayacakmış gibi... sanki güneş doğunca hepimiz çıkıp eve gidecekmişiz gibi... askerlik çok fenaymış... çok...
