kalecilik. valla lan kaleci olmak istiyordum. herşey tsubasa'nın ilk ve ikinci bölümlerini izleyip genzo wakabayashi'nin artist hareketlerinden etkilenmemle başladı. sonra mahalle maçlarında millet en son benım yea, ben geçmem hocu diye ağlarken dünyayı kurtaran adam edasıyla hep kalelere ben gecmeye başladım. bir süre sonra mahallenin büyüklerinin maçlarına transfer oldum. ortama yabancı olan ama sevilen küçük çocuk tiplemesine bürünmüştüm bir anda. maçlarda adımla değil, kaleci olarak hitap edilir olmuştum. sonra gel zaman git zaman derken okulda takım kaleciliğine soyundum. artık bizim takımın maçlarda tek kalecisi vardı. sonra liseydi üniversiteydi derken meslek olma idealinden uzaklaştı tabi. artık hobi olarak halı sahalarda sadece. potansiyel mesleğimle de kaleciliğin ilişkisi çikolatayla mayoneze bandırılmış salatalık turşusu kadar alakasız.
