zordur, sıkcıdır ama nihai sonuçtur.. kitaplar okursun, çevrendeki insanlardan destek alırsın.. tamam dersin, 'herşey süper yhaa' modunda takılırsın bayağı ve akabinde, ben bu melankolik ruh halimden, obsesif (takıntı) kişiliğimden kurtuldum ya, çok şükür dersin. birkaç gün bu böyle gider. sonra bi' de bakarsın ki tekrar dibe çökmüşsün. şöyle bir hayatına, düzene bakarsın; lanetler yağdırıp, küfürler savurursun bozuk düzene. bu böyle iniş çıkışlarla sürer gider. kendi iradenle bazı şeylerin üstesinden gelemeyip uzman desteği alırsın. ordan da bayağı ümitlenip 'heyy, herşey süper yupii' dersin. sonra buz devri'ndeki sid'in uçma girişiminde bulunup kısa bir süre havada kalması gibi uçacaksın bi' süre. derken havada ''uçacaksın, uçacaksın havalara uça''.. çat! diye gömeceksin kafayı bir engele. tekrar düşüş ve umutsuzluk..
ilaçlara, yani antidepresanlara başvurursun bu sefer. o da bayağı bi' sahte mutluluk yarattıktan sonra yavaş yavaş kötü yüzünü gösterir. ve sonra dersin ki; bu düzenin de, çevreye bağımlı kalma kişiliğinin de, bozuk sistemin de amk. evet, aynen öyle dersin. sonuç olarak, uzun bir yolculuktan sonra tekrar kendinle başbaşa kalırsın. ve işte hayat o zaman başlar. zira değiştirebilirsen sen değiştirirsin anca birşeyleri. yoksa uzmanmış, ilaçmış şuymuş buymuş, boş işler bunlar..
not:karmaşık ve zor sorunları çözümlemekte uzman, bu işin eğitimini almış insanlar elbette lazımdır. gerektiğinde gidilmelidir. o'nlar üstlerine alınmasın lütfen.. uzman'dan kastım kendilerini yaşam koçu, enerji uzmanı, vs. gibi abidik gubidik isimlerle bi' b.k sanalaradır..
