kokoreç kimse kusura bakmasın ama sokakta yenir. kokoreçi kokoreç yapan da biraz budur zaten.
iş görsün diye bulunmuş genelde plastik bir kabın içine konmuş biberin ortasında yer aldığı ve kimsenin kullandığını görmediğim tuz ve pul biberin olduğu, çoğu zaman bir ayağının zemine sağlam oturmaması sebebi ile sallanan bir masanın çevresine serilmiş tabureler varsa taburelere oturulur, yoksa ayakta dikilinir ve yenir kokoreç.
arkadaş veya arkadaşlar ile birlikte gidilmiş ise, hazırlanan ilk kokoreci almayıp arkadaşa uzatıp, ufak bir jest yapmaktan tutun da, arkadaşa ayranı açmasında (bir elde kokoreç varken zor zirâ) yardım etmeye kadar uzanan bir yardımlaşma vardır sokakta kokoreç yemekte.
seyyar kokoreççiye "dost işi olsun abi'" diyebilmek bile, kimi zaman kokoreççinin hiçbir lüzûmu yokken "bu/şu bizden olsun" demesi bile zincir kokoreççiler ile aradaki samimiyet farkını görme açısından yeterlidir.
işin lezzet kısmına çok değinmek istememekle birlikte şampiyon gibi yerlerde yenilen şeyin kokoreç olduğuna, bu gibi mekânların ürünlerini tüketmiş birisi olarak inanmıyorum.
az ekmek, az et, bol baharata da "kokoreç" demeye dilim varmıyor zaten.
