bizim hiçbir zaman yazlığımız olmadı, memur çocuğuyduk ve 90 lı yılların başlarında ve ortalarında ailecek giderdik buraya, sağlık bakanlığının kampı vardı çünkü. memleketimizden 15 saat yol giderdik kamp için, bir gün kola bir gün dondurma yeme günümdü kampta. para geçmezdi ve fişle alırdık herşeyi, yemek sırasına kardeşimle beraber en erken girmeye çalışırdık, çekirgelerin sesleri hala kulağımdadır orda ki, sonra iki ağaç arasını kale yaptığımız,anne babalarımızı okey oynarken izlediğimiz, yeni yeni arkadaşlarla tanıştığım, kampın sonlarına doğru eğlence yapılan, özlenen-özleten çocukluğumun güzel ilçesi.
neden sonra 2006 da tekrar yolum düştü oraya, kamp yaptığımız yere özellikle gitmek istedim, her şey daha da netleşmişti, ada hastanesi, yürüdüğümüz iskele, çekirge sesleri. o kampta kapatılmış sanırım, içim burkulmuştu, sanki çocukluğuma ihanet edilmişti. her neyse işte severim urlayı, ve hala çocukluğumun o güzel günlerini özlerim.
