gözümü kapattığım andır benim için ..
belkide saatlerce sırf seninle bu yüzden konusuyorum. hani bazen diyorum ya, sızabilirim diye.. anlıyormusun beni bilemem ama ben korkuyorum..
beni bırakıp giden insanlardan o kadar cok bıktım ki artık..
geceleri gözümü kapatmaktan korkuyorum bu yüzdem.. en karanlık olduğu an, gecenin, bu son uyuyuşum belkide diye düşünüp, aklıma annemin gelmesi, uzun zamandır görmediğim ve konusmadığım babam geliyor..
canım yanıyor benim, kayıplar veriyorum hep hayatımdan..
gece bazen kalkıyorum oturuyorum, sen gene ders çalısıyorsun ama biliyorum, mesaj atmıyorum bu yüzden, dinleniyorum o arada.. damlalar halinde akan gözyaslarıma belki bir sigara yakıp son verme arzusu doğuyor içime .. ama ben sadece annemi izliyorum o ara, yanlızlığımı telefonla değilde, anneme bakarak geçiriyorum..
kaybetme duygusu bu olabilir evet ..
zalim dünyada yüzümü güldürenler sonsuz bir minnettarlığım var...
bu aralar çok düşünür oldum ölümü, neden bilmiyorum, yeni kayıplar verdim belki ondandır. neyse yahu çok uzattım..
her gecen benimle olsun dilediğim bu, bilir misin karanlıktan çok korkarım ben .. ~~
