bugün aydın örs'le birlikte istifa eden fenerbahçe ülker'in eski takım menajeri. bizimse canımız, efsanemiz. mrsiç'in oynadığı dönemlerde hiç kaçırmadığım maçlar geldi aklıma. üstelik o dönemlerde orta sıralarda olup, play offun başında eleniyorduk ya da hiç kalamıyorduk. dershaneden kaçıp eve gelirdim, trt 3 yayınlardı maçları. sonra lisedeyken okuduğum şehrin birinci ligde takımı vardı. efes, ülker değil de fenerbahçe geleceği zaman zıp zıp zıplardım yerimde, mrsiç'i göreceğim diye. tribünden taciz ederdik kendisini. dönüp el sallardı bize. öyle de kibirsiz, egosuz bir insandı. atış yaparken hiç endişelenmezdik. kaçırsa da canı sağolsundu zaten. serbest atışları kullanırken bir şeyler söylerdi kendi kendine. ne dediğini hiç açıklamadı ama, bana kalsın açıklarsam motive etme özelliği kaybolur derdi. neden ayrıldı, ne oldu bilmiyorum ama onu kenarda görmek bile mutluluk kaynağıydı. bir gün geri dönmen dileğiyle.
