insanın ömrü boyunca yaptığı süreklilik arz eden eylem.önce büyümeyi bekleriz,sonra üniversiteye girmeyi,sevmeyi,sevilmeyi,mezun olmayı,insanları anlamayı,insanlar tarafından anlaşılmayı vs.vs.liste böyle uzayıp gider.sonra bir bakmışız bekleye bekleye yolun sonuna gelmişiz aslında.kalbimizde ufacık bir umut ve çokça hayal kırıklığıyla.kim bilir belki de insan yolun sonunda anlıyordur ya da kabulleniyordur hayatın aslında kendisinin bir bekleyiş olduğunu.aldığımız her nefesin aslında tek bir anlamı olduğunu.herkes kendine sormalı belki de;doğmak aslında ölümü beklemeye başlamak değil mi bir anlamda?
