dünyada onları görebilen çok az insan vardır ve malesef görenler de ya sağır ya dilsizlerdir. insan olmaktan dolayı nefretle dolmama sebep olan günahsız çocuklardır. yaşıtlarıyla kıyaslandığında gözlerin dolmasına sebep olan çocuklardır. çocukken yetişkin olmaktır filistin de çocuk olmak ama asla çocukluğunu yaşayamamak. korkularını yenmek ve hatta gerektiğinde ölümle yüzleşmektir çocuk yaşta. saklambaç oynarken çanak, çömleğin değil bombaların patlamasıdır. saklanılacak her yeri çok iyi bilmektir. karşısında ki silahlara elindeki sapanlarla, taşlarla karşılık vermektir filistin'de çocuk olmak. cesetler gördüğünde korkmamaktır filistin'de çocuk olmak. parklarda hiç oynayamamak, annesine babasına doyamamaktır, bir gece onlara sarılıp doyasıya uyuyamamaktır. yaşıtlarının ağlamak için pek sebebi yokken, sebebi olupta ağlayamamaktır. filistin'de çocuk olmak bazen tanrının varlığından şüphe etmektir. küçük çocukları küçük kurşunlar mı öldürür diye sormaktır bazen filistin'de çocuk olmak. yaşıtlarının televizyonda gördüğü silahların adlarını ezbere bilmek, tanımaktır. disneyland'ı bilememek, tiyatroya gidememektir filistin'de çocuk olmak. babandan gidip şeker almak için para isteyememektir. şehitliğin ne demek olduğunu çocuk yaşta öğrenip, şehitlik hayalleri kurmaktır.filistin'de çocuk olmak güneşin batışını doğudan izlemektir.filistin'de çocuk olmak çocuk olamamaktır.
(bkz: The Thin Red Line)
Hey hadi, hadi söyle! Hadi Söyle! Kimin yaşayacağına kim karar veriyor?! Kimin öleceğine kim karar veriyor !? Bu savaş anlamsız. Bana bakın, burda duruyorum ve üstüme tek bir kurşun bile gelmiyor. Bi tane bile gelmedi. Neden !? Peki neden hepsinin ölmesi gerekiyor? Burda durabiliyorum, görüyorsunuz!
not: lütfen oylamayın, bu çocuklar üstünden geçinmek gibi bir düşüncem yok sadece içimden gelenleri yazdım. bu çocuklar yazarlara malzeme olmamalı. teşekkür edrim.zaten iki gün sonra hepimiz unutacağız bu konuyu.
