artık kırgınlıklarını toparlayamadığın andır.
öylesine tuzla buz olmuş saçılmıştır ki ücra köşelere arasan da bulamazsın.
aklına gelir sözleri, yaptıkları için sızlar.
sonra soğur soğur ve kapanır yaran işte ona karşı duygusuzlaştığın andır sevginin bittiği an. zannetmesinler ki nefretle biter. nefret duymak da sevginin bir kırıntısının hala can çekiştiğine işarettir. sıfırlamak var ya hani, bir insanı hissedememek işte onu bitirmektir. armağanın suskunluğundur.
