Gece aslında en büyük ve en bedelsiz lüksüm benim. Gece beni bırakır, yalnızlığımla aşkıma göz yumar. Ben insanları çok uzun zamandır sevemedim. Kimseyle bir sorunum yok, kapanmamış hesabım yok, yaram da yok. insanları iyi izlerim. Kendimi bildim bileli böyle bu. Eksilerini, artılarını tartıya koyarım hep. Ettikleri küfürlerden yedikleri yemeklere kadar incelerim. Güzeldir. Fakat geriye aldığımda rahatsız olurum. Rahatsızlığım devamlı olur. Ve insanlardan uzaklaşırım. Bilmiyorum içgüdü müdür nedir ama böyle oluyor hep. Aslında kalabalığa da karışmaya severim, arkadaşlarım için inanılmaz fedakarlıklarım olmuştur. Asosyal falan değilim yani. Ama, işte, onların dünyalarını sevemiyorum. Böyle olunca da kaçıyorum. Kaçtıkça daha da büyüyor belki sorunlarım. Ama kaçtıkça biraz düşünmeye vaktim oluyor. Düşünmeyi seviyorum. Kafama takmaya dönüşmedikçe hiç sorun değil. O karanlık Hep hadi düşün diyor. Benim uykum kaçıyor. En yakın arkadaşın içelim dediğinde kıramazsın ya, öyle bir şey. Sonra düşünüyoruz. Gece ve ben Beni geçmişe götürüyor. Orda hırpalıyor. Ve bir sigara Daha aklımda yok. Karanlığı beni kendisine çekiyor. Sarıyor. Kurtulamıyorum. Bugünü düşünüyoruz beraber. Arabamı, uzaklığımı, kederimi, kendi kendine yanan bir sigara gibi oluşumu Ve en sıkıntılısıdır ki, geleceği düşünüyoruz sonra. Bir sigara daha Dur, dur iki Nerden geldik nereye gidiyoruz, neden geldik, neden gidiyoruz?... Gece bana kendine sor diyor Bir daha öyle aşık olmana izin verecek mi kaderin? Yoksa o duygusuz orgazm Evet, o son O unutamadığın O sahte O son görev O gözyaşı habercisi Jübile miydi ki? Geceye cevapları hep ben veriyorum. Yok boolum saçmalama, insanlar hiç öyle demiyorlar ki. Ömürde neler oluyor, daha çok uzun diyorlar. Hem yaşadım lan, doğru. Sıkma canımı, hadi. Uyusak mı? Gece diyor ki Yoo, yoo, yoo O kadar kolay değil. Bak daha ne olacağını soracağım sana Askerliği, evliliği Bu güzel karanlığın bir bedeli olmalı Değil mi?
Gece acımasızdı Gece beni hiç anlamadı.
