güzel bir kıza rastlayıp "ne olur, benimle gel!" diye rica ederim de kız yanımdan suskun geçip giderse, bu davranışıyla şöyle söylemek ister gibidir:
"sen, görkemli bir isimle donanmış bir prens değilsin. bir kızılderilinin boyu bosuyla, dinginlik içinde yatay gözler, çimenlerin ve çimenler içinden akıp giden ırmakların havasına doymuş bir tenle geniş bedenli bir amerikalı da değilsin. sen, bilmem neredeki büyük göllere doğru bir geziye de çıkmadın; bu göller üzerinde dolaşmadın. öyleyse niçin benim gibi güzel bir kız seninle gelsin, rica ederim."
"unutuyorsun ki, seni uzun soluklu atılımlarla sokaklar içinde yalpalar vurarak taşıyıp götüren bir araba yok altında; dar giysiler içine tıkılmış, senin için komplimanlar mırıldanan ve çevrende yarım ay yapmış yanı başında yürüyen beyler de görmüyorum. göğüslerin korsa içine güzelce yerleştirilmiş; ama bacakların ve kalçaların, göğüslerinin katlandığı yoksunluğun acısını çıkarır gibidir; geçen sonbahar hepimizi sevindirmiş taftadan plili giysi var üzerinde; ama yine de -vücutta büyük tehlike- gülümsüyorsun arada bir."
"evet, ikimiz de haklıyız; bu yüzden en iyisi, böyle olduğunun kesinlikle bilincine varmamak için, her birimizin tek başına evine yollanmasıdır, öyle değil mi?"
