galatasaray lı bir babaya sahip olmak bir fenerbahçe li için çekilmez bir durumdur. tüm iyi niyetinle onun da kendi tercihidir diyerek saygı duymaya çalışsan da ne yapar ne ederler sonunda kendilerinden nefret ettirmeyi başarırlar. baban da olsa netice de bir cincon işte. al birini vur ötekine. bu futbol mevzuları yüzünden çok defalar ağzımızın tadı kaçmış olduğundan mümkün olduğunca konuşmamaya gayret ediyoruz. o da çok iyi bilir ki mevzubahis fenerbahçe olduğunda babamı bile tanımam. zaten fenerli anneme çektirdiklerinden dolayı gıcığım.
neyse, geçen hep beraber oturmuş survivor izliyoruz. işte anıl mı gidecek yoksa alp mı? o kadar sümsük varken konseyde bu ikisini karşı karşıya getirdiler. biz ikisini de seviyoruz ama yarışma bu, elden ne gelir. zaten kafam bozuk. reklam arasında zap zup yapayım dedim. baktım bir kanalda oturmuşlar futbol geyiği yapıyorlar. fırsattan istifade azcık dinleyeyim dedim. aynı mevzular fb, aziz yıldırım, kupa vs. vs.
tam ben ekrana kulak vermişken, az ötemdeki babamdan içinde şerefsiz, fb, aziz yıldırım ifadeleri geçen bir cümle duymayayım mı? bende bir şalter attı. yani başkası olsa var ya anında yüzünün ortasına kafayı yemişti. işte karşındaki baban olunca elinden bir şey gelmiyor. bir şey de yapmasam sinirden kendimi yiyeceğim, o derece. en iyisi temiz hayaya çıkıp sigara asılıyım diyerek hiddetle yerimden kalktım ve kapıyı çarpıp kendimi dışarı attım. çıkarkende baba olmuşsun ama adam olamamışsın dedim. nasıl iyi demiş miyim?
