türkiye'de binlerce kişinin yakınındaki birilerinin yaşadığı olaydır. benim babaannemin de buna yakın bir hikayesi vardır. eminim şu anda bile 10 yaşlarında olan birilerinin böyle bir hikayesi vardır. hatta ve hatta bundan yüz yıl sonra bile bu hikayeyi yaşayacak birileri vardır. böyle bir hayat gerçeğinin bu kadar geç film yapılması, bu konuya değinilmemiş olunması ne kadar acı.
film aslında film değildir. tamamen gerçektir. mutlu sonla bitmez. ama biter hayat gibi biter. zaman gibi biter. babaannem de bitti. öldüüü gitti. allah rahmet eylesin. ama kimbilir neler yaşadı.
edit: kolpaçino, recep ivedik gibi siktiriboktan filmlere koşa koşa giden, ayıla bayıla izleyen, salyaları aka akla anlatanların ta amına koyum. gerçeği yansıtmadıktan sonra yapılan sanatın da amına koyum.
