milletin evi boğaza falan bakar, bahçesi olur, ne biliyim sitenin içindeki çocuk parkına bakar hiç olmadı önünde başka bir apartman olur. bizim evin önünde bim var. manzaramız bim bizim. çayımla sigaramla balkon sefası yaparkene ufka bakıp gözlerimi kısmak, insanlık nereye gidiyor diye düşünmek istiyorum ama olmuyor. onun yerine bime giren çıkan insanları izliyorum. black smoke teyzelere bakıyorum tiplere bak lan diyorum. sonra annem çıkıyor bimden. tamer karadağlının çocuklar duymasındaki hali gibi abartılı ve saçma sapan hallere bürünüp "ana!" diyorum. niye şaşırıyorsam sanki oradan alışveriş yapmıyoruz. deli gibi de yapıyoruz valla. utanmasak indirime girdi diye kamp çadırı bile alıcaz. o değil de sabah sekizde bir kuyruk oluyo görsen inanmassın. millet fena... yarış, yarış....
