ilk okul dördüncü sınıfa kadar düzenli gidebildim okuluma ve 5'inci sınıfta cereyan etti tembel ruhum. ev ahalisi sağolsunlar ilgisiz olduklarından çok sık olarak perşembe günleri okuldan başım yada dişim ağrıyor diye çıkar cuma günleride anneme sızlanır tatilimi 3 buçuk güne çıkarmanın tarif edilemez mutluluğunu pazartesi'ye kadar yaşardım. orta okulda'da aynı tembellik sirayet etmişti bünyeme dolayısıyla perşembe günleri ya bi dümenle izin alır yada okulumuzun dik bayırını çıkarken sağdaki merdivenlere kiriş kırardım. hatta orta okulda o merdivenden ilk çıkışımda kaybolup adamın birine ana caddeye nasıl çıkabilirim diye sordum. öğlenci olmama rağmen suçluluk psikolojisiyle sabahcıyım eve gidecem yolu kaybettim dedim sağolsun bey amca yolu göstermekle kalmadı birde üzerine harçlık verdi. bende o parayla bir sürü jeton alıp akşama kadar atari oynadım. tamamen tesadüf gelişen bi olayımıda paylaşmak isterim. akşam üzeri evde yalnız, televizyon bozuk olduğundan radyo dinlemekteydim vj sıradaki parçalara istek alıyorum demişti. bende aradım ismimi söleyip sıradaki parça benden tüm sevdiklerime gelsin dedim. tamamen tesadüf sıradaki parça aylin livaneli'den okulu asardım dünya'ya küserdim dalıpda giderdim gözlerinin içine. annemlerin misafirlikte oldukları evde arap mustafa'nın kızı tuğba'da bu anonsu duyup şarkıyı annemlere dinletmiş. huylu huyundan vaz geçmez lisede'de aynı dümeni yapmaya çalıştım ama devamsızlıktan kalıp öğrenim hayatıma açıktan devam ettim. bu iş tam bana göreymiş ki üniversiteyide açıktan okumaya devam ettim.. herkese renkli günler..
