Çok takıldığım durumdur. Alpay Erdem'de Uykusuz dergisinde bu konuya değinmiş. Son zamanlarda yarrak var gibi bakan insanlar türedi her nedense. Bakıyor. Neden baktığını asla bilemiyorsun. Ama ölümüne bakıyor. Bin tane neden arıyorsun, bulamıyorsun, bulduklarınla da eşleştiremiyorsun. "Yok yauv, bu nedenle olamaz" diyorsun, "öyle bir insan değil ki bu insan o nedenle baksın" diyorsun. Bir ara süper saçmalıyorsun böyle düşündükçe. Ama öyle, bakıyor. Tıpkı bir yarrak var gibi bakıyor. Soramıyorsun da. Birader sen bana acaba neden böyle yarrak var gibi bakıyorsun diye soramıyorsun. Çünkü bir kez yarrak var gibi bakan her şeyi yapar. Bela ondan sorulur. Bakıyor. Hiçbir şey yapamıyorsun. Bir yerde oturup birşey yiyemiyorsun, bir parkta bir banka oturamıyorsun. Bakıyor, yarrak var gibi bakıyor. Ölümüne bakıyor.
