yorgun duyguların, mutluluğu ve sevinci ele geçirmesidir.. Hapse atılmış bir kalptir adeta. Onu ordan çıkaracak karşı duyguları bekler kalp. Geceleri soğuk parmaklıklara dokunur canı yanar. Gündüz ise göremediği güneşe iyice küser. Halbuki parmaklıkların üzerindeki anahtar herşeyin çözümüdür. Güneşe bir adımdır. Karşı duygulara yaklaşmak, bir kaç adım sonra ona sarılmaktır. Sarılıp koklamaktır. Karamsarlık kör eder insanı. Kapının üzerindeki anahtarı bile göremez insan. Önünde durur fırsatı. Ama o duygu varya o duygu. Kaçırılan fırsatları karamsarlık denen çukura atar insan ve sessizce ağlar gece boyunca.. Karamsarlık istenirse kolayca sıyrılanılabilinen, istenmez ise zulüme dönüşen ve kişilerin üzülmelerine yol açan aşağılık bir duygudur.
