sözlük, anlamıyor insanlar. Kıskanıyorlar, harcıyorlar, kaybediyorlar, üzülüyorlar. Ve üzülünce gelip sana ağlıyorlar ne yazık. oysa ağlayacağı kişi orada işte, hemen dibinde. Dostun da orda arkadaşın da sevgilin de annen de baban da. Ama yok amına koyim yok diretiyorlar. Halbuki gelip burda seslendiğin insanın ilk kez görüştüğü insanla eğlenip gülmesi olayını şikayet etmek yerine keşke onu kaybetmemek adına çabalasaymışsın sevgili yazar. ama anlamıyorsun işte, ilk görüştüklerinde bile gönüllerince eğlenebilen iki insanın birbirlerinin ruhlarını hissettiklerini anlamıyorsun ve bu yüzden kaybediyorsun, aa siz türkler ne diyor, günaydın.
ve neden bir kadın ve bir erkeğin gerçekten arkadaş olabilecekleri fikrine sahip olmayan fakat kendini çağdaş ve dolu addeden bir nesil oluştu sözlük?
bazen çok üzülüyorum sözlük, çok.
