yil 98 falan. ablamin dogum gunuydu o gun. dayimlar gidip almislar silahli milahli iyisinden. cokta kiymetliydi amina koyim 4 yasindayiz diye minnetle dokunuyoruz herneyse.. salagiz ya iste dogum gunu ayagina ablama hediye ettiler ama ilk oynayan dayilarim olmustu kac yasinda adamlar. ve sonra malum oyunu kesfettim duck hunter.. silahi elime alana kadar isyan cikarmistim. eger bugun bu kadar oyun bagimlisiysam ve doymuyorsam hep o geceden kalmadir. yalansiz o atarinin ustune kac tane daha farkli model aldirdim.2. sinifa kadar oynadim mereti. ve tarih tekerrurden ibarettir ki bu seferde dayim benim dogum gunumde ps1 almisti. kutusu hala durur koli bantlarini kutudan soksek molekullerine ayrilacak karton mubarek. hala da calisir. ilk bilgisayarimi da dayim aldi amina koyim onuda ablam sahiplendiydi.
ne zaman markette rafta oyuncakcida sagda solda gorsem bir masumiyet sonra bir istek sonrada bir yenilgi hissi gelir tam alacakken vazgecerim. bilmiyorum alakasi varmi ama birseylere ilk dokunan olamamanin verdigi guvensizlikten oturu sanirim.kiymeti olmuyor sonradan.
edit: benim icinde 14 yil onceydi.
