kişiyi boğan, bunaltan, yoran insanlardır. kendilerine hayatın her alanında rastlamak olasıdır ne yazık ki.
bu kişiler, iyi olayları bile hemen kötüye yorar, sizin küçük neşelerinize göz koyarlar. onlar gibi olun isterler. griyi severler bunlar. oysa siz güneşli günlerin, kara boğulmuş sevimli damların hastasısınızdır. hep bir kusur bulurlar. ne kadar çürütürseniz çürütün olumsuz teorilerini, yedeğini çıkarıverirler ceplerinden. hatta kusur bulamadıkları an hasta olur bu muhalefet insancıkları.
mor ve ötesi ilk büyük çıkışını yapmış, rock müzik gençler arasında daha çok sevilmeye başlamıştı. ismi lazım değil bir köşe yazarımız hemen: "işte bunlar da bozdu, zamana uydu, bakın kesmeşeker öyle mi? kimseler bilmiyor." diye çığırmıştı. haklı olabilir belki, rock da dejenerasyon sürecine girdi zamanla; ama daha çok gencin kanına da sokuldu bu süreçte. çok güzel şarkılar yapıldı. "bir derdim var" gibi bir şarkı nasıl engellenebilir, nasıl gizlenebilir ki? kitleleri kucaklamasından başka ne beklenebilirdi ki zaten?
bugün benzer bir tavrı okan bayülgen'in sözlüğümüzle ilgili hoş cümlelerine getirilen yorumlarda da gördüm. yok "yağ çekiyormuş", yok "övülmek içinmiş"! getirisine baksak olmaz mı? şurda saatlerimizi geçiren insanlar olarak iki satır sevinsek?
şu yalan dünyada zaten çok fazla siyah yok mu? bir de biz güneşin önüne perdeler çekmesek, ürkmesek bu kadar ondan? bari gölge etmeyin be!
