sevilip sevilmemesi gazetecilikte duayen olduğunu değiştirmez. ve hatta herkesin iktidara yalandığı bir dönemde muhalefete yalanması bile onun antikahraman olduğunu gösterir türk basınında.
kaldı ki laik tandansıyla tarihe karıştırılan pek çok gazeteciden biri olması onun suçu değildir. sistemi irdelemek gerekir.
sadece atatürkçülüğü ve cumhuriyetçiliği yüzünden o'nu, bekir coşkun'u, yılmaz özdil'i sevmeyen insanlara da hatırlatmak isterim ki bu adamlar en başından beri aynı yoldaydılar.
sizin kalemşörleriniz ise darbe zamanı darbeci, özal zamanı özalcı, tayyip zamanı tayyipçiydi.
uğur dündar inandığı için gazetecilik yapar, yeri geldiğinde inandığını savunmaya devam etmek adına hakkı olan maaşları aydın doğan'ın önüne geri koymuş, ceketini alıp çıkmış adamdır.
ahlak kavramının ideolojiyle fazla alakası yok demek ki.
