askerliğimin acemi kısmı bitip usta bölüğü tarafına geçmemin daha 10.günü var yokken bize acil şekilde atışlar attırılıp silahları verdiler.ki acilen nöbetçi azlığından nöbet tutabilmenin şartını yerine getirdiğimizden dolayı hemen atışın akşamı aynı gece nöbetide kitletilmiştik.her neyse saat 1 3 nöbeti için hakkı çavuş tarafından yataklarımızdan paldır küldür kaldırıldık. şükrü onbaşıyla ön nizamiye 29 no lu klubede ki nöbet yerimize götürüldük,nizemiye kapısında nöbet tutacaktık ben kapıda durdum şükrü kulübeye geçmişti.sen de 20 dakika ben diyim 1 saat sonra karşıdan şükrü nün dikkat et bak kapıyı aç devriye geliyor yanlarına git selamını ver giderler demesiyle irkildim.yalnız salak bana kapıyı açarken(kapıda nizamiye kapısı uzun demirden şingiri şingiri açarsın geçer arabalar)dikkat et elin sıkışmasın sakat o kapı demedi niye o demedi burda duruyoruz (çünkü şükrü benim üst tertipimdi çaktın köfteyi)devam ediyoruz neyse efendim ben salağıda nerden bilicem şingiri şingiri çekemde geçsinde gitsinde gidemde yanlarına karıştırmışken derken bu kapı beni içine almasın mı nasıl oldu nasıl girdim düştüm salak oldum bilemedim bildiğim kendime geldiğimde sol kolum kapının oradan bana beni geri çeksene lan mal kırıldım sana demesini duymuştum.arabadan indiler allah razı olsun başçavuşumuz mustafa komutanımız aldı hemen revire götürmüştü bu hikayede burada bitmişti.evet yatma vaktidir çocuklar yarın yeni bir hikayeyle yanınızdayım karşınıza niye geçeyim değilmi ama.
