beni bukadar sıkmasan ve üzmesen aslında çok mutlu bir çift olurduk. sen sadece isteklerini ve hedeflerini değil biraz esini düşünseydin, çevreden gelen her yoruma her lafa takılıp kalmasaydın, biz mutlu olurduk. sevmenin , kabullenmenin ; ipleri eline almak demek olmadıgını keşke bilseydin. meslektaşım değil sevgilimsin. hala da öylesin ve olacaksın. ama dünyaya benim gibi bakamıyorsun. ne yapmalıyım sevgilim? senin olmak ugruna sahip oldugum değerlerden, ideallerden herşeyi geçtim o çok sevdiğim özgürlüğümden mi vazgeçmeliyim? kadın olmak, kadın olarak var olmak neden bukadar zor?
