Bizde bilirdik sevişmeden sevmeyi velakin adını son durak koyduğumuz her bir kişi ruhumuza tecavüz etti.
Yüreğimizi kanırtarak aldılar elimizden umutları.
Yere tükürdüler bizi , ta ki tadımız kaçıncaya kadar çiğneyip çiğneyip .
Aldılar elimizden avucumuzdan bize ait ne varsa , sonra sen o aşık olduğum değilsin dediler.
Bizde bilirdik sevişmeden sevmeyi velakin bizi bize bırakmadılar .
Yar dedik , can dedik, yeri geldi hayalini kurmaktan utandık çoğu zaman. Sevmekse en çok biz sevdik.
...
Şimdi hepimizin yüzünde bir işaret. Dudaklarımız yalan konuşuyor , kötüyüz ama değilmişiz yapıyor. Hepimizin kirpiklerinde geçmişten kalma ayrılık notları...
Tutunamadık başkalarına, suya batan bir taş misali yavaş yavaş çöktük dibe.
Bizde bilirdik sevişmeden sevmeyi elbet bir gece ansızın bin bir gece masali yaşamayı aşkı.
Bizde bilirdik elbette ama bilmemek bazen en iyisiydi.
....
Üstünden asırlar geçti ve fark ettik ki ;
Bazen kırkyıllık bir bakireyi oynamak istiyor insan çünkü bir kez yaptınmı her şey sarpasarıyor.
Ama biz çok kez yaptık... Hayatımız bundan boktan..
