Bir Yaprağın Hikayesidir Bu;
Zamanın birinde tek varlığı sarıldığı ağacı olan bir yaprak varmış. Hergün ağaçla dertleşir dünyayı izlermiş uzaktan. Günlerden bir gün bir rüzgar esmiş derinden yaprak şaşkın, içi titremiş, korkmuş, sarılmış ağaca. Çünkü biliyomuş kapılıp giderse rüzgara dönüşü olmazmış bir daha terkettiği ağaca. Rüzgarda bunu bilir gibi her gün daha sert esermiş. Aşk bu imkansızı sever ya. Bizim yaprak da her gün yolunu bekler olmuş rüzgarın. Sonra Bir gün Önce Sesini Duymuş , Sonra Kokusunu. Öyle içten, Öyle derinden Esmiş ki sanki gel der gibi. Dayanamamış Yaprak Atmış kendini rüzgarın kollarında yavaş yavaş süzülmüş dünyaya ayaklar altına. Rüzgar yine başka ağaçlara uçmuş ama olan bizim zavallı yaprağa olmuş.
