yaklaşık bir haftadır aynı acı, aynı lanet sabahlar..
o kadar zor ki bazen dayanması, beklemesi, sabretmesi..
o soğuk duvarların karşısında sakince beklemeye çalışmak, yüzünün şekilden şekle girdiğini bile bile telefondan yüzüne bakmak..
denemediğim şey kalmadı evet.
bu sonu haketmiyoduk ikimizde ve bu acıya artık bi son vermenin vakti geldi..
denemediğim yol kalmadı ama olmuyo.
bu kabız denen illetin tek sebebi sensin ve benimle oynadığını biliyorum..
gidiyorum..
(eczaneye)
