bir akşam üstü yemek masasındayım. tonda ezanımın eşliğiyle Bağdat'a bombalı tecavüz ediliyordu. hiçbir silah ve bomba efekti hiçbir şarkıda bu kadar gerçek olamamıştı. ezan her zamanki gibi hüzünlü bir şarkıydı. sevgilimle Bağdat'ın acı çekişini anbean izledik. tek gözüm doldu. çok net bir sahneydi. binlerce bilgiye sahip bir kültür başkentini bombalayıp yok etme hakkı kimindir? dünyanın sonu mu geliyor sence de? sizleri ölen sayısız insan için 3 dakikalık saygı duruşuna davet ediyorum.
