sevgili eski sevgili: (yazar burda kendiyle çelişmiş)
bir elimde notlarım kütüphaneye emin adımlarla giriyorum. etrafıma anlamsızca bir göz gezdirdikten sonra iki masa ötedeki arkası dönük olanın sen olduğunu görüyorum. aradan bir yıl geçmiş, popo aynı popo, kafa aynı kafa öne kırk beş derece eğik vaziyette duruyorsun. tam kafamı çevirecekken bir anda arkanı dönüp bana ölü balık gözleriyle boş bir bakış fırlatıyorsun. ve yine aradan 1 yılı aşkın bir süre geçmiş, 1 kilo verememişsin benden ayrılmak sana yaramamış ama bak bana, bakıyon dimi, iyi bak iyi. ben hala aynıyım. adana kebabımı yedim, tavuk kanadını kemirdim hala aynı kiloyum. ama en çok o boş bakışlarına acıyorum biliyor musun? hani sinirliyken o sisli perdenin arasından çıkan hissiz bir çift göze.. eskiden olsa bu bile kalbimin ağzımda atmasını sağlardı. ama şimdi ı ıh yok cık.
