kaside, övgü demektir.
eski şairler genelde yöneticilerden bahşiş almak amacıyla yazarlarmış.
33-99 beyitten oluşmaktadır.
kaside içinde gazel söylenirse buna tegazzül denir.
belli bir bölümleri vardır:
nesip (konuyla alakasız bi beyit) , girizgah (asıl konuya giriş), medhiye ( dönemin büyüklerini yani bunun sunulduğu kişinin övgüsü, cömertliği, eli açıklığı vs.), tegazzül (her kasidede gazel söylenmez ama), fahriye ( şairin kendi yeteneğini övgüsü ) , dua (allah' a övgü, peygamber efendimize salat ve selam kısmı).
fuzulinin su kasidesi vardır. uyaklanışı gazel gibidir.( aa, ba, ca, da..)
kasidenin kendi türleri de vardır. bunlar hicviye(eleştirme, yerme), münacaat (allah ı övme), naat (peygamberi övme), tevhid (allah ın birliğini anlatan) , mersiye (ağıt, dönemin önemli ölen kişisinin ölümünden sonra söylenir.), medhiye (dönemin ünlü kişisinin övgüsü)
kasidenin en güzel beyitine beytül kasid denir. şairin adının geçtiği yere tac beyit (genelde en sonda olur) denir.
