benim yokluğumun acısını çok sonra anlayacaksın ama anladığında ben olmayacağım hayatında
belki aramızda koskoca bir şehir belki bir ülke bile olabilir
beni her gün kendime yalnızlaştırarak gidişini ve hiç gelmeyişini düşündükçe
anlıyorum ki, aslında ben sana değil hayallerimdeki sevgiliye aşık olmuşum
gün geçtikçe, bu yalana o kadar sıkı tutunmuşum ki bıraktığımda ellerimin yara içinde olduğunu geç fark etmişim
yanılmışım, sevdiğini zannetmişim...
yokluğun o kadar sinmişti ki tenime
tenim sen kokuyor, gözlerim seni ağlıyor ama sen bilme
gidişine kurban edilmiş şiirlerimin şerefine
dön bari geri diyeceğim ama dönme
sen geri dönmeyi bilmezsin çünkü, geride bıraktıklarını unutucak kadar kalpsizsin işte
bu sebebten biraz zor olucak seni unutmam ama
nasıl girdiysen hayatıma, anılarımda seni nasıl yaşattıysam öylede öldüreceğim
unutacağım işte...
