ölümden kaçıyoruz ama bilmiyoruz ki ne kadar kaçsakta o tam saatinde ne fazla ne eksik tam vaktinde gelir kapıyı çalar. işte o zman anlarsın ki boşuna kaçmışsın. o yüzden korkmamak lazım sonunda mutlaka olucak ve birgün gelicek kimse bizi hatırlamayak, yeni hayatlar kurulucak bizim silinmiş hayat hikayemizin yerine. işte böyle olmasından korktuğumuz için ölümden bahsedemiyoruz. unutulmak, bir hiç olmak, sevdiklerimizi geride bırakmak, biz öldüğümüzde onların 2 gün ağlayıp sonra yeniden hayatlarına devam etmesi koyuyor insana. ama bu böyle bunu herkes yaşıyacak. en iyisi kabullenip çokta kafaya takıp düşünmemek gerekir. hayatımızın dünyada sona erdiğini ama ölünce bizim için başka bir yaşamın olduğunuda unutmamak gerekir.
