'bu dergi, aska ve sehvete inanan öyküleri sever, aynalardan korkmaz, van gogh resimlerini firça darbelerinden ve o sari renkten tanir. trt 2'de resim yapip oraya buraya mutlu agaççiklar çizen kivircik saçli amcanin adini bilir. büyüye inanilan bir toprakta yetismistir. sayfalarina kadin eli degmistir. üzerine kadin kokusu sinmistir. askla islenmistir.
kurbaga bacagi, minare gölgesi, kirli tirnaklar, akrep, arsenik, kedi tüyü, kurt kani, timsah disi, yarasa gözü, yilan derisi ihtiva eder.
ancak belki bir gün bu kazana altin, ayçiçegi, fildisi, gümüs, inci, kediotu, süt, tuz ve zeytinyagi da konur. ates yakilir ve pismeye birakilir.
belki bir gün kara büyünün yerini ak büyü alir.
belki bir gün.
belki..'
