yatılı okulda okumanın verdiği abazanlığın sağladığı yaratıcılıktan mı desem, sebebini tam bilemeyeceğim bir şekilde ergen kopillerin birbirlerini pandiklerken söyledikleri slogan haline dönüşmüştü bu. misal ali veliyi parmaklar; posta ikibinbeşyüz lira der, veli ahmet'i parmaklar yine aynı şekilde. bu böyle sürer giderdi..
nasıl bir ihtiyaçtan doğmuştu bu durum ve onu yapanlar şu an neyle meşguller bilmiyorum ama posta gazetesini hep bu anıyla hatırlamama sebeptir..
