küçüktüm, küçücüktüm. 6 yaşındayım ve en sevdiğim şey ışıklı spor ayakkabılarımdı ve onlar benim sevgilimdi. Dışarıda onunla gezer, eve geldiğimde ise altlarını siler ve evde de onlarla dolaşırdım. Hatta onlarla yatardım. Bir gün babam: "büyüdün sen, hadi cuma'ya!" dedi, ben de ayakkabılarıma: "haydi bebekler, cumaya gidiyormuşuz!" dedim. Camiye gittik ama ayakkabılarla içeri girmeme izin vermediler. "altlarını sileyim, olmaz mı?" dedim ama ikna edemedim. ama artık cumaya gelmiştik, sevgilimi diğer pis ayakkabıların yanına bırakıp camiye girdim. Namazı kafam arkada kılıyordum, aklım ayakkabılarımdaydı. cami doldu, taştı ve ben küçücük olduğum için hiçbir şey göremedim. namaz bitince dışarı çıktım ve ayakkabılarım yoktu! aşkımı çalmışlardı ve o günden beri cumaya gitmiyorum, gitmeyeceğim.
