sevgili babamla dut ağacının altında kurduğumuz hayallerimiz vardı, işe girsem herşey güzel olacaktı, umutlu olacaktık, çok daha mutlu olacaktık, bir kiraz bahçesi dikecektik, annem, babam ve ben, çok birşey istemedik, küçük bir hayaldi, işe girmemi dört gözle bekleyen babamı, işe girdiğim, sınav sonucunun açıklandığı gün kaybettim, hep şanssızım derdi babam, ben de babam gibiyim, ben de şanssızım, o gururu, mutluluğu, belki de maddi durumu düzeltip rahat bir nefes almanın sevincini asla ona yaşatamadım. ama bu şanssızlıklar bitmedi, sürüyor, canım sağolsun diyorum, elbet bir gün evet, bir gün, o kötü şans beni terkedecek.
