söyleyen için de işiten için de, sarfedilecek en ağır sözcüklerden biridir. yolların bittiği, çarelerin tükendiği, ümitlerin yok olduğu zamanların kelimesidir. sadece aşkına, sevdiğine elveda demez insan. bazen bir yerdir, peşinde koşulan ülküdür, memlekettir veya hayatın topyekun kendisidir. ironik şekilde,barındırdığı hüzüne, ağır yorgunluğa karşın büyülü bir kelimedir elveda. sadece kopuşa kattığı soylu anlamdan dolayı değil, fonetik olarak da büyüleyicidir. yeterince uzun, gereğince kısa. giderken söylenir, biterken, bitirirken. kendini... bir zamanlar güzel, epeydir zor olan şeyleri.
