fenerbahçeli evlada sahip annedir. her maç duasını da eder, gol atınca evladıyla beraber mutlu da olur, gol yiyince evladını da teselli eder. fenerbahçeyi sevmesindeki etken evladıdır.
onların fanatikliği günümüz insanın fanatikliği gibi fransız takımı, 6s, ezik, kümede kal muhabbetlerinden ziyade kendi takımının başarı veya başarısızlıklarıyla sınırlıdır. yenerlerse mutlu olular, yenilirse evlatlarını teselli ederler.
rakip takımı tutan annelerle ağız dalaşına girmezler. bir çoğunun aklına sadece maç olduğu zaman gelir takımları. asla rakip takımla uğraşmaz, fanatizimden holiganizimden uzak masumane bir sevgidir.
edit: bu yazılanlar galatasaraylı bir anne ya da beşiktaşlı, diğer herhangi bir takımı tutan evlada sahip anne için de geçerlidir.
