ara sokakta yürümekteyim, kulağımda kulaklıklar. Müziğin sesinin sonuna kadar açık olmasından mıdır bilmem, ayağımı yere biraz sert vuruyordum galiba. Önümde yürüyen çocuk -takip ediliyor hissine kapılmış olacak ki- yürürken döndü, bana bir baktı, yine devam etti yoluna. devam etti etmesine de, birkaç adım sonra ben onun yaklaşık 3-4 metre uzağında iken, tam benim sağ sokağa döneceğim köşede durdu, yere düşünceli düşünceli baktı. Tabi ben bu arada yürümeye hiçbir şeyin farkında değilmişim gibi devam ediyorum. Kendi içinde küçük bir münakaşa yaptıktan sonra dümdüz yoluna devam etti. ben de o tam devam etmeye başlamışken ve gözleri yan yan üzerimdeyken sağ sokağa döndüm. işte o sırada içimden şunu demek geldi: *
